Nie wszystkie maszyny obróbcze akceptują polilinie, a od operacji wykonanych w modelu zależy dokładność i jakość generowanego rysunku dxf. Jest to zależność typowa dla wypalarek laserowych. Często taki dylemat pojawia się w momencie edycji, uszczegóławiania wyjściowego arkusza blachy, który musi być jeszcze w pewien sposób obrobiony.
Aby przeanalizować to zjawisko zajmiemy się dwoma możliwymi przypadkami wykonania jednakowego obiektu ale na dwie metody.
Przedmiotem jest płaska blacha, która musi zostać zagięta i posiadać dwa symetryczne wycięcia.
Pierwsza metoda:
Należy utworzyć szkic na płaskiej ściance modelu i narysować okrąg, którego środek będzie zakotwiczony na styku dwóch przecinających się krawędzi. Następnie należy wykorzystać operację Wycięcia materiału. Następnie należy utworzyć linię gięcia przechodzącą przez środek wyciętego okręgu. I wykonać Gięcie wykorzystując naszkicowaną linię. Zauważamy, że geometria zaczyna uzyskiwać pożądany kształt
Druga metoda :
Na zagiętym modelu należy uwidocznić wykorzystany do stworzenia arkusza blachy szkic, aby mieć punkt odniesienia do wykonania jednakowego wycięcia w porównaniu z poprzednim jeśli chodzi o jego położenie. Należy następnie wyrysować analogiczny szkic kotwicząc go tak samo jak poprzednio utworzony okrąg pod tradycyjne wycięcie. Tym razem wycięcie będzie utworzone za pomocą Wycinania otworów z zaznaczoną opcją Zaginania przez zagięcie (Konstrukcja blachowa/ Modyfikuj)
Obydwa kształty są jednakowe w przekroju, arkusz pomyślnie się rozwija.
Kolejnym krokiem celem weryfikacji jest zapisanie arkusza do dxf. W tym celu klikamy PPM na rozwinięcie i zapisujemy kopię jako DXF, wprowadzamy niezbędne ustawienia oraz tolerancję splajnów dla określenia ich dokładności. Zapisujemy dwie wersje dxfa, jedna z nich będzie miała włączoną opcję przekształcania na polilinie. Po otwarciu dxf’a 1 widać, że oba wycięcia na pierwszy rzut oka wyglądają jednakowo. I również tak samo prezentują się po bliższym przyjrzeniu się- są to ładne łuki. Jest to zasługa nowszych wersji oprogramowania, które naprawiają kilka bolączek użytkowników (w tym wypadu Inventor i Autocad w wersji 2021.
Otwórzmy teraz drugi wygenerowany dxf. Po kliknięciu na geometrię łuków dla wycięcia 1 i 2 widać, że są one złożone z innych prymitywów. Efekt pierwszej metody – zwykłego wycięcia to 2 łuki oraz 2 polilinie aproksymujące geometrię łuku. Niestety nie wszystkie maszyny numeryczne radzą sobie z poliliniami, dlatego obcując z tego typu maszyną zaleca się stosowanie Wycięć przez zagięcie , ponieważ w dxfie kontury widoczne są jako gładki łuk, który będzie prawidłowo odwzorowany przez narzędzie tnące. Gdyby wszyscy używali tych samych, nowszych wersji oprogramowania, nie byłoby z tym problemu. Jednak w starszych wersjach Inventora ten problem występował. Tym bardziej warto na to zwracać uwagę ze względu na kompatybilność oprogramowania podwykonawców i oprogramowania na maszyny numeryczne.
Obejrzyj poniższy film, aby zobaczyć opisaną metodykę w praktyce
Jesteś zainteresowany ofertą na oprogramowanie lub usługi, a może konsultacjami lub szkoleniami?
Skontaktuj się z naszym działem mechanicznym.
Zbigniew Alejster
696-988-660
Zbigniew.alejster@aecdesign.pl
Ewelina Starszewska
503-191-662
Ewelina.starszewska@aecdesign.pl
Nie przegap dobrego wydarzenia, promocji lub ciekawego przykładu wdrożenia. Zapisz się do newslettera.
